Lotte Bronsveld

Werken in de verslavingszorg als psycholoog

In de vorige blog kon je lezen hoe ik  (Lotte Bronsveld) transformeerde van student naar werknemer. Hier passeerden zowel mijn studietijd als bijbanen de revue. Hopelijk zijn jullie nieuwsgierig hoe mijn verdere zoektocht naar een ‘psychologen’ baan is verlopen. Tijdens mijn laatste blog werkte ik als sociotherapeut in de Oostvaarderskliniek (tbs) via een heel leuk uitzendbureau genaamd Astare. En ja, sinds enkele maanden ben ik gestart als psycholoog bij Trubendorffer. Wij bieden hulp bij verslavingen en dubbele diagnoses. Hoe dat gelukt is lees je hieronder. 

‘Via via’ kom je aan een baan

Tijdens mijn tweede studiejaar deed ik ooit een literatuuronderzoek voor sociale psychologie naar de invloed van sociale contacten op het vinden van een baan. In de onderzoek kwam naar voren dat je via via het beste aan een nieuwe baan komt. Het is heel fijn om buiten je vaste vriendengroep meerdere contacten te hebben, die je vervolgens weer vanuit hun sociale netwerk kunnen tippen over een open vacature. Zo heb je een veel groter bereik! Ik hoor weleens dat mensen zich bezwaard voelen om het op deze manier te doen. Maar bedenk jezelf; zou je zelf niet bereid zijn om mee te denken als iemand in je omgeving op zoek is naar een nieuwe baan?

Show je ‘social skills’!

Informeer dus al je nauwe en juist ook je minder nauwe contacten. Uit mijn literatuuronderzoek bleek ook dat je uit indirecte contacten eerder een baan vond dan vanuit je directe sociale kring. Post desnoods op LinkedIn/Facebook/Instagram dat je op zoek bent naar een nieuwe job met een leuke video of opvallende foto. Vraag je vrienden dit ook te delen. Je bereik wordt groter en groter en de kans dat iemand via via nog een verre achterbuurman kent die toevallig een openstaande vacature heeft wordt hiermee vergroot. De meeste vacatures waarop ik solliciteerde stonden of nog niet online of ik kreeg ze toegestuurd van iemand die er al werkt.
Het voordeel hiervan is dat je niet alleen de eerste bent die reageert, maar ook kunt aangeven dat je persoon X kent. Als deze persoon goed in de organisatie ligt heb je al een voorspring op de rest en wie weet kan hij of zij een goed woordje voor je doen. Zelf heb ik ook op LinkedIn contact gezocht met mensen waarvan hun profiel interessant leek. Ik vond het heel mooi om te merken hoe iedereen voor je klaar staat, je tips wil geven, zijn of haar telefoonnummer om te sparren, je cv doorstuurt en zelfs tijd maakt om koffie te drinken.

Solliciteren

En dan is het tijd om te solliciteren. Dit is een moeilijk maar leerzaam proces. Nadat ik een leuke vacature had gekregen via iemand of had gevonden op een vacaturesite stuurde ik mijn brief en opgepoetste cv op. Eigenlijk kreeg ik op bijna alle uitgezonden brieven wel een reactie. Ik ben op vier gesprekken geweest en bij de andere brieven (ongeveer 4 of 5) werd gevraagd of ik in de portefeuille bewaard mocht worden. Dat vond ik fijn, want dit is geen directe afwijzing, maar stiekem wel een verkapte. Denk ik dan. Toch werkte het voor mijn gemoedstoestand! Van de via via vacatures kreeg ik altijd een persoonlijk belletje met reden van afwijzing. Wat een voorkeursbehandeling he? Daar was ik blij mee!
De afwijzingen die ik heb gehad vond ik niet erg. Eigenlijk denk ik dan al gelijk van: dan is dit niet mijn plekje en zal er wel iets beters op mijn pad komen. Want daar geloof ik heilig in. Alleen mijn eerste afwijzing was even slikken. Ik solliciteerde om op de UvA les te gaan geven als docent voor de eerstejaarsstudenten. Er vond een strenge selectie op de brieven plaats waar ik in eerste instantie doorheen kwam. Vervolgens mocht je aanschuiven aan een tafel met nog vier beoordelaars die je zouden beoordelen op verschillende vlakken.

Het leek me geweldig leuk om dit een jaar te doen, te werken met een jong en energiek team en daarnaast te onderzoeken of ik me liever verder wilde ontwikkelen als trainer of behandelaar. Het gesprek vond twee weken na terugkomst van mijn reis plaats en zou direct rust geven wat betreft de sollicitatiedrang. Achteraf denk ik dat deze afwijzing ook hoorde bij het proces en juist goed voor me is geweest om verschillende redenen. Want nu, enkele maanden verder, weet ik zeker dat ik me primair het liefste met de klinische praktijk bezighoud.

Op gesprek

Solliciteren en op gesprek gaan vind ik ontzettend leerzaam. En stiekem vind ik het ook heel erg leuk. Je duikt in een nieuwe organisatie en krijgt daar een kijkje in de keuken. Daarbij is het de kunst om jezelf te kunnen verkopen. Want wat maakt dat ze voor jou moeten gaan en niet degene die na jou op gesprek komt? Dit vind ik een geweldig interessant spel om aan mee te doen. Tijdens de gesprekken krijg ik meteen een gevoel of ik de baan wel of niet zou willen. Zo was er een gesprek, waarbij van beide kanten al direct duidelijk was dat ze toch naar iets anders op zoek waren en ik daarvoor niet de juiste persoon was. Dit hebben we naderhand ook open met elkaar besproken. Verder heb ik een heel leuk gesprek gehad in Almere met een kleine kliniek die uiteindelijk kozen voor iemand met meer klinische ervaring en de CGt cursus reeds op zak. Tja, daar kon ik ook niet tegenop boksen. En voor mij geldt: alles gebeurt met een reden!

Nieuwe baan

Ik was blij verrast toen ik werd gebeld door Trubendorffer. Of ik op gesprek wilde komen. Ik had eigenlijk gesolliciteerd voor de locatie Amsterdam. Daar zaten ze echter al vol. Ze vroegen of ik eventueel ook naar Den Haag wilde komen. ‘Ja!’, was mijn antwoord zonder enige twijfel. Trubendorffer leek me een hele gave organisatie en de verslavingszorg had absoluut mijn aandacht gegrepen. De gesprekken die volgden waren heel fijn en alles voelde direct vertrouwd aan. Voor ik het wist mocht ik langskomen voor mijn eerste werkdag. Er waren wat wisselingen in het team waardoor we met 3 mensen tegelijk startten. Gelukkig konden we met al onze vragen terecht bij de ervaren behandelaren. De inwerkperiode was heel fijn en persoonlijk. Omdat de locatie niet zo massaal is, heb je veel persoonlijk contact met je collega’s en leerde ik het team snel kennen. Ook het contact met cliënten is heel fijn. We kunnen iedereen een intensieve behandeling bieden en hebben veel tijd per cliënt. Om eerlijk te zijn was mijn eerste dag erg pittig. Ik ging met stoom uit mijn oren naar huis. Zoveel informatie! Daarbij verwachten mensen het vaak niet, maar ook psychologen zijn gebonden aan zogenaamde targets die je dient te halen. Want ook in de zorg is er sprake van een bedrijf wat gerund moet worden. Dat was wel even wennen. Gelukkig zit ik momenteel helemaal op mijn plek en heb ik het heel erg naar mijn zin als behandelaar.

Weer de schoolbanken in

Als klapper op de vuurpijl is mijn droom uitgekomen: ik ben 11 januari gestart met de CGT cursus! Na jarenlang zelf les te hebben gegeven vind ik het heerlijk om nu zelf weer in de schoolbanken te mogen zitten. Ik ben er gek op om nieuwe kennis op te doen en heel erg gemotiveerd om komend halfjaar hard te werken voor deze cursus. De cursus geldt als stevige basis voor de cognitieve gedragstherapie. Naast de theorie vind ik het ook fijn om vaardigheden zoals CGt interventies uit te leren voeren. Vol enthousiasme zijn we onlangs begonnen met onze docente Lisalotte Verspui via Vlokhoven Opleidingen. Het belooft een leerzaam half jaar te gaan worden. Ik kan niet wachten om de theorie direct toe te kunnen passen in de praktijk en deze ervaringen met jullie te kunnen delen. De komende maanden houd ik jullie dan ook graag op de hoogte van hoe de cursus me af gaat en of het me lukt de theorie te integreren in de praktijk. 

Deel je mijn interesse over de verslavingszorg en ben je op zoek naar een baan? Huiver niet om me op te zoeken op LinkedIn en te connecten of gewoon even een berichtje te sturen. Want via via… 😉

Categorie: Blog

Naar kennisbank